Kırâatlere Dil Mantığına Göre Yaklaşımlara Eleştirel Bir Bakış
(A Critical View to the Teadings in terms of Logic of Language
)
|
Yazar
|
:
Osman Bayraktutan
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2018
|
|
Sayı |
:
12
|
|
Sayfa |
:
109-141
|
Özet
Kıraatler, doğrusunu yanlışından, sahihini sakimimden ayırabilmek için belli şartları sağlamasına ve sağlayamamasına göre tasnife tabi tutulmuştur. İlk başlarda kırâatler sahih-şazz ayrımına tabi tutuluyorken sonraları sahih-âhâd-şazz ayrımına tabi tutulmuştur. İmam Suyûtî (öl.911) ile birlikte ise, -ki halen aynı tasnif kullanılmakta- altılı tasnife geçilmiş ve kırâatler; mütevâtir-meşhûr-âhâd-şâz-mevzû ve müdrec diye sınıflara ayrılmıştır. Kırâatlere bakış ilk dönemlerde de günümüzde de farklı olmamıştır. Kırâatler için, gerek dil cihetinden gerek resm-i Mushaf'a uyup uymaması noktasından gerekse muttasıl yolla Hz. Peygamber'e ulaşıp ulaşmaması bağlamından incelemeye ve eleştiriye açık bir yön bırakılmış ve bu yönüyle de kırâatler Kur'an'dan ayrı tutulmuştur.
Usulcüler kırâatleri Kur'an'dan bir cüz gördükleri için toptancı bir anlayışla meseleyi iman-küfür noktasında değerlendirmişler. Kırâatleri eleştirmenin Kur'an'ı eleştirmek anlamına geleceğini ve bunun da küfür olduğunu düşünmüşlerdir. Bu çalışmada görüleceği üzere imanlarından şüphe edilmeyen, yaşadıkları çağa Kur'an ve İslam'a hizmetleriyle damga vurmuş bazı dil ve kırâat âlimleri kırâatleri Kur'an'dan bir cüz görmemiştir. Bazı kırâatleri kendi zamanlarında veya önceki devirlerde ortaya konmuş olan usûl ve kaidelere uymaması ölçüsünde eleştirmişlerdir. Dil âlimleri Kur'an ve kırâatlerin ayrı ayrı hakikat olduğunu iddia etmiş ve kırâatleri bazı verilere ve karinelere dayanarak eleştirmenin iman-küfür boyutunun olmadığını düşünmüş olmalılar ki, dilsel boyutu yönüyle kırâatlere zayıf, hatalı, kabih, ğalat vb. nitelendirmeler yapmışlardır. Burada bazı sorular akla gelmektedir. Kırâatler varken dil kuralları var mıydı? Sonradan ortaya çıkan bir kural ve kaideler yekünüyle kırâatleri eleştiriye tabi tutmak doğru mudur? Kırâatleri asıl, dil kaidelerini ikinci plana atmaları doğru olmaz mıydı? Dil âlimleri kendi koydukları kurallara kendileri uymuş mudur? Dil âlimlerinin dil mantığı çerçevesinden uygulaya geldikleri kıyas metodunu kırâatlere uygulamaları probleme neden olmuş mudur? Bu sorulara da cevap aramaya çalışacağız.
Anahtar Kelimeler
Kur'an, kıraat, dil, âlim, eleştiri, kıyas, tenkid.
Abstract
Readings has been subjected to the classification according to the correctness of the right and the fulfillment of certain conditions in order to distinguish it from the sacrifice. In the beginning, while the shawls were subjected to the Sahih-şazz distinction, they were later subjected to the distinction of sahih-âhâd-şazz. Imam Suyûtî (d. 911), while still the same classification is used and six are passed to the tasnife; it is divided into classes such as över al-muhûr-âhâd-şâz-mevzû and the commander. The view of the ruins was not different in the early days. For the land, both the language of the picture and whether it complies with the official Mushaf'a or from the point of muttesel way In the context of reaching Hz. Muhammad, a direction open to criticism and criticism has been left, and in this respect, the pieces are kept separate from the Qur'an.
Since scholars of the scholars considered one piece from the Qur'an, they evaluated the matter in the point of faith-blasphemy. They thought that criticizing the pieces would mean criticizing the Qur'an and it was blasphemy. As it can be seen in this study, some language scholars who are not suspected of their faith and who have been marked with their services to the Qur'an and Islam by their age have not seen a language from the Qur'an. They criticized some pieces to the extent that they did not comply with the principles and rules set forth in their time or in earlier periods. The scholars of the language claimed that the Qur'an and the shawls were separate truths, and they should have thought that the criticism was not based on the beliefs and blasphemy on the basis of some data and corpuscles, which were weak, faulty, and so on. have made qualifications. Some questions come to mind here. Did you have language rules when there were readings? Is it right to criticize the readings with a subsequent rule and rules? Wouldn't it be right for them to read the language bases? Did the language scholars adhere to their own rules? Is it a problem for language scholars to apply the method of comparison from the framework of language logic to the reading?
Keywords
Quran, reading, language, scholars, criticism, comparison, vilification.
